Ja de zomervakantie is voor velen voorbij. Ook voor mij. Ik ben helemaal opgeladen en eerlijk gezegd ook “ongeduldig” om er opnieuw tegenaan te gaan.
Voel jij ook die drang en goesting om erin te vliegen?
Ben jij ook blij dat alles terug herneemt?
Ik merk ook bij mijn coachees deze behoefte om toch niet te lang uit “roulatie” te zijn. Vakantie? Natuurlijk wel, graag zelfs. Altijd in vakantie zijn? Neen, ik zou niet weten wat te doen. Mij zal je niet horen zeggen: “Hopelijk win ik de lotto zodat ik niet meer hoef te werken….” (reden waarom ik ook niet speel waarschijnlijk…)
Harde werkers werken graag. Ze werken vanuit passie en met passie. Ze zijn blij op “1 september” dat ze terug zingeving krijgen, zich nuttig voelen, zich opnieuw mogen inzetten (voor anderen), resultaten mogen opleveren en uitdagingen mogen aangaan. Ze zijn blij om “hun vriendjes en vriendinnetjes” terug te zien… hun teams, hun mensen, …bij mij mijn coachees. Ze krijgen hiervan adrenaline, “goesting” en vooral tonnen energie.
Deze zomer heb ik de laatste hand gelegd aan de eerste versie van mijn boek over, voor en door harde werkers. Meer en meer ben ik ervan overtuigd dat er patronen zijn die je aanzetten om hard(er) te werken. Zelf ben ik ook een harde werker, dat kan ik wel stellen… It takes one to know one hé..
Door het schrijven ben ik terug met al mijn oude demonen in contact gekomen zoals:
-Het moet perfect zijn.
-Ik mag niets vergeten want het moet volledig zijn.
-Ik mag niemand tegen de borst stoten.
-Wat als er iemand met iets niet akkoord zou gaan?
-Ga ik dit wel allemaal vertellen want dan geef ik veel van mezelf bloot?
Gevolg? Door deze gedachten kreeg ik angstgevoelens waardoor ik in een schrijverskramp zat en er geen letter op mijn blad kwam. Door mij te laten begeleiden kon ik deze angsten blootleggen, benoemen, omhelzen en uiteindelijk ook ombuigen. Plots stroomden er duizenden woorden uit mijn pen. 76843 woorden (om volledig te zijn 😊). Voilà, Ik ben erdoor, dacht ik…
Wat blijkt nu? Het zijn er veel te veel. “Ik heb twee boeken geschreven,” zegt mijn schrijfcoach. Mijn mede schrijfcursisten lachten het weg met “Een hard werkertje zeker …” Een boek heb je al vanaf 35-40,000 woorden. Nu loop ik tegen een volgend obstakel aan: kiezen. Kiezen is opgeven!
Ik heb er enorme last mee. Heb ook graag iemand bij mij als ik bijvoorbeeld ga shoppen want ik wil/kan niet kiezen. Ik kan wel beslissingen nemen (zeker op professioneel vlak) maar kiezen tussen A en B? Neen… dan neem ik ze meestal alle twee…Ik ben bang dat ik het verkeerde ga kiezen. Misschien typisch voor een weegschaal?
Deze zomer was dus leerrijk voor mij op alle gebied. Wat heb ik geleerd deze zomer?
Hard werken is niet het antwoord eerder het probleem.
Harder je best doen evenmin.
Afstand nemen, loslaten, je model van de wereld onderzoeken en vanuit een groter plaatje vertrekken heeft me opnieuw zuurstof gegeven… met een boek (of twee 😊) als gevolg (stay tuned to be continued).
Voel jij ook die drang en goesting om erin te vliegen?
Ben jij ook blij dat alles terug herneemt?
Ik merk ook bij mijn coachees deze behoefte om toch niet te lang uit “roulatie” te zijn. Vakantie? Natuurlijk wel, graag zelfs. Altijd in vakantie zijn? Neen, ik zou niet weten wat te doen. Mij zal je niet horen zeggen: “Hopelijk win ik de lotto zodat ik niet meer hoef te werken….” (reden waarom ik ook niet speel waarschijnlijk…)
Harde werkers werken graag. Ze werken vanuit passie en met passie. Ze zijn blij op “1 september” dat ze terug zingeving krijgen, zich nuttig voelen, zich opnieuw mogen inzetten (voor anderen), resultaten mogen opleveren en uitdagingen mogen aangaan. Ze zijn blij om “hun vriendjes en vriendinnetjes” terug te zien… hun teams, hun mensen, …bij mij mijn coachees. Ze krijgen hiervan adrenaline, “goesting” en vooral tonnen energie.
Deze zomer heb ik de laatste hand gelegd aan de eerste versie van mijn boek over, voor en door harde werkers. Meer en meer ben ik ervan overtuigd dat er patronen zijn die je aanzetten om hard(er) te werken. Zelf ben ik ook een harde werker, dat kan ik wel stellen… It takes one to know one hé..
Door het schrijven ben ik terug met al mijn oude demonen in contact gekomen zoals:
-Het moet perfect zijn.
-Ik mag niets vergeten want het moet volledig zijn.
-Ik mag niemand tegen de borst stoten.
-Wat als er iemand met iets niet akkoord zou gaan?
-Ga ik dit wel allemaal vertellen want dan geef ik veel van mezelf bloot?
Gevolg? Door deze gedachten kreeg ik angstgevoelens waardoor ik in een schrijverskramp zat en er geen letter op mijn blad kwam. Door mij te laten begeleiden kon ik deze angsten blootleggen, benoemen, omhelzen en uiteindelijk ook ombuigen. Plots stroomden er duizenden woorden uit mijn pen. 76843 woorden (om volledig te zijn 😊). Voilà, Ik ben erdoor, dacht ik…
Wat blijkt nu? Het zijn er veel te veel. “Ik heb twee boeken geschreven,” zegt mijn schrijfcoach. Mijn mede schrijfcursisten lachten het weg met “Een hard werkertje zeker …” Een boek heb je al vanaf 35-40,000 woorden. Nu loop ik tegen een volgend obstakel aan: kiezen. Kiezen is opgeven!
Ik heb er enorme last mee. Heb ook graag iemand bij mij als ik bijvoorbeeld ga shoppen want ik wil/kan niet kiezen. Ik kan wel beslissingen nemen (zeker op professioneel vlak) maar kiezen tussen A en B? Neen… dan neem ik ze meestal alle twee…Ik ben bang dat ik het verkeerde ga kiezen. Misschien typisch voor een weegschaal?
Deze zomer was dus leerrijk voor mij op alle gebied. Wat heb ik geleerd deze zomer?
Hard werken is niet het antwoord eerder het probleem.
Harder je best doen evenmin.
Afstand nemen, loslaten, je model van de wereld onderzoeken en vanuit een groter plaatje vertrekken heeft me opnieuw zuurstof gegeven… met een boek (of twee 😊) als gevolg (stay tuned to be continued).
Waar je ook staat in je leven…,
Hoeveel ervaring je ook hebt…,
Op bepaalde momenten heb je een coach nodig om je “demonen” terug de baas te zijn.
Hoeveel ervaring je ook hebt…,
Op bepaalde momenten heb je een coach nodig om je “demonen” terug de baas te zijn.