Lijdt jouw spreken en luisteren ook aan authenticiteit?

In een onderzoek dat Harvard heeft gedaan in multinationale ondernemingen blijkt dat in veel teams er een groot gebrek is aan authentiek spreken en luisteren. Er wordt teveel meegesproken met de ‘powers at play’, of men zwijgt waardoor men de indruk nalaat akkoord te gaan.  Zo worden er veel strategieën, visies bedacht, besproken en goedgekeurd die - zo toont het onderzoek -  5 jaar later niet zijn uitgevoerd.

Vorig jaar werkte ik voor een organisatie die door turbulente tijden ging, niks was nog zeker, De topdirectie was nieuw, directies werden vervangen, 20% van de mensen waren ontslaan of zelf weggegaan, individuele objectieven waren niet haalbaar maar werden ook niet gewijzigd tijdens het jaar zodat je op het einde van het jaar werd geëvalueerd op iets wat je niet (kon) halen en ook totaal niet meer aan de orde was.

Er werd onder elkaar weinig authentiek gesproken.  De “nieuw gearriveerden” keken de kat uit de boom, niet goed wetende wat er allemaal op hen afkwam, zochten steun bij elkaar en vormden zo meteen een bondgenootschap.  De “overgeblevene oude garde” was verslagen, moe gestreden en keek vanop een andere tak uit dezelfde boom.

Rechtuit, rechttoe , rechtaan spreken en luisteren werd niet gedaan.  Nochtans werd het wel gepredikt, maar als het gebeurde zag ik dat mensen meteen werden afgestraft en terecht gewezen.  Gekke was dat de manager in kwestie als case had ingebracht dat hij vond dat mensen in zijn team in vergaderingen niet openlijk spraken, niet meewerkten, een veel te afwachtende en reactieve houding hadden.  Als nieuw gearriveerde vroeg hij zich af of hij met zulke teamleden wel verder wilde werken of dat hij ze maar meteen moest veranderen.  Een van de volgende interventies was zowel de manager als enkele van zijn teamleden (waaronder die waar hij het meest ‘last had’ aanwezig).  Ik moedigde de dialoog aan (het thema van onze interventie was namelijk feedback geven !) en de tongen kwamen los.  Telkens een teamlid startte met te zeggen wat hij er echt van dacht, viel de manager deze man meteen in de rede, toonde in zijn lichaamstaal dat hij gefrustreerd raakte van de man zijn gedachten en zei letterlijk “Zo komen we nergens” waardoor het teamlid meteen weer terug dichtklapte.

Als ik deze manager hierop nadien individueel aansprak, kreeg ik een verbijsterende blik en meteen een verdedingsreactie genre “Maar neen integendeel ik luister wel en aan mij mogen ze alles zeggen.”  Ik liet hem de video opname zien die we hadden gemaakt en toen gebeurde het : de bewustwording
Heb ik dat echt zo gezegd, toon ik dat echt als lichaamstaal ?

Hoe bewust ben jij je van je automatische reacties tijdens vergaderingen bijvoorbeeld ?
Hoe reageer jij als één van je collega’s “iets” zegt of doet waar je het niet mee eens bent?
Ben je als leider wel zo open voor authentiek spreken als je predict ?  

Ik nodig je graag uit om deze week er een AUTHENTIEK SPREKEN EN LUISTEREN week van te maken.

Zet je automatische verdedingsreacties bewust op uit (schrijf ze bijvoorbeeld op maar spreek ze niet uit) en laat de ander echt zeggen wat hij denkt, voelt, ervaart.  Je zal zien dat er veel te leren valt uit de invalshoeken van je collega’s.  En zo komen er opnieuw echte dialogen op gang die mensen in beweging brengen.

Want zeg nu zelf wie wordt er niet graag écht gehoord ?